top of page
  • Facebook Social Icon
  • Instagram Social Icon
  • LinkedIn Social Icon
  • Flickr Social Icon
  • YouTube Social  Icon
Zoeken
Foto van schrijverAlain Verlinde

“ORTHANC”

fotoreportage van een Oostendse metal band.



Het was lang geleden, dat ik nog eens midden in de metal scene zat. De vorige keer 2008, 9 of 10, was ik ook met mijn camera in het OHK van Oostende aanwezig.

Waar ik de langharige mens-monsters / bandleden van de de Braziliaanse metal crew “Andralls” en de Oostendse "Ithilien"zat te fotograferen. Dit terwijl ze op podium hun ziel aan het verkopen waren aan de duivel, in ruil voor goeie ambachtelijke muziek.

Ook deze keer, enkele weekends geleden, vertoefde ik mij op twee Metal “venues”. De muzikale kafirs, "Orthanc", boekten mij om een fotoreportage te maken van hun mini live tour, in de Kelk, Brugge en in de Asgaard, Gent.

Deze 4 koppen van mijn generatie, licht geoxideerd maar niet roestig, afkomstig van ... didn’t ask, maar De Haan, Oostende, Gent, ik zal er niet ver naast zitten en weetikveel waar die bassist vandaan kwam, waarschijnlijk … Middle earth.

Het bizarre van een Orthanc optreden is, dat all andere muziekgenres plots beter klinken als je s’nachts in je auto stapt en de radio aan duwt. Alsof hun metal voor een soort van 'hersens - audio- formattering' zorgt.

De cd is een aanrader, zeker voor wie zich veel in het verkeer begeeft. Mensen kijken maar bleek naar uw voertuig wanneer een dubblelpedal bassdrum, met synchrone vierdubbele gitaar licks, de zielen van de rondom strompelende zombie plebs doorzeeft.

Koop die cd en zeg een grote “fuck you “ aan platenlabels, want dit is gemaakt van locale hufters in eigen beheer. Hier geen X factor, voice of andere plastieken wegwerp producten die door dezelfde machine in onze oren gedeponeerd worden

Het tegenstrijdige aan metal is, wel, ... verschillende dingen. Eén is de zachtaardigheid van de muziekanten tegenover zeg maar .. de wereld. Al slachten ze vele sociale topics af met een botte hakzaag, ze halen ook dingen aan die je zelden nog tegenkomt in songteksten. Zoals afzien, medicatie, oud worden en sterven zonder vrees. En als dat mijn verkeerde interpretatie is, so be it.

Helemaal geen raciale slurs, want dat zijn ze niet, metal heads, in mijn ervaring althans ...

They don’t care who buy’s the beer and no matter what color, you’re probably an asswhole anyway ...

Zelfs tijdens de soundcheck van een ook aanwezige Engelse band, waren ze van: “can you put the vocals higher please, thank you” ... “please put the bass higher, thank you... “we have sandwiches, feel free to take some”... (Ook de hesprolletjes in kaassaus met bloemkool was licht en lekker in de Kelk..)

WTF? Helemaal niet wat mijn backstage ervaring is bij… euh, andere muziek genres.

Je zou hesitant zijn bij het benaderen van metalgasten, gekleed in zwarte shirts, met opschriften die goed zouden staan op een tank of bommenwerper, of waren het tatoeages, i did not want to get “that” close.

Allemaal karakterkoppen, goed dus, voor mij, als fotograaf. Eenmaal je in de inner cirkel zit, delen ze hun eten, krijg je meer drankbons dan het bedrag die ze je, op voorhand… betalen, met vergoeding van uw naft, zonder mediteraanse tapijtverkoop technieken. Misschien is het omdat ze maar al te goed weten, “art needs to get payed”.

Metal is ook helemaal niet dood, al luisteren de doden mee vanuit hun muffe graven (metal enough for ya?

Dit genre heeft zijn vaste volgers die nog steeds cd’s kopen en zelfs vinyl.

Hier spelen ze meestal in de lokale jeugdhuizen of de beter keet maar in Denemarken of Japan worden ze als viking helden ontvangen

om grote zalen te vullen.



On a personal note.

Ik vroeg de sound engeneer om ook de belichting aan te steken bij de soundcheck En zo stond ik in het midden van de zaal wanneer hun artillerie, hun wall of sound begon. (Waarom is de drummer steeds zo slecht belicht?)

(zie sound engineer and murderer, Specter, die de norm, wall of sound, naam gaf)

Iedere bloedcel in mijn lichaam resoneerde, alsof er een geheim elektromagnetisch wapen dwars door mij ging. Een ervaring waarvan ik dacht die nooit meer te ontmoetten , na de dood van the purple one.

De metaal goden en Orthanc mogen in ieder geval één fan bijtellen! (Al was ik al lang stiekeme een metal fan)

Pies uit, zoals ze in de "ip op" zeggen.

En als je me in de straat hoort afkomen, Aan een sterke 30 km per uur, met donderende geluiden uit de

muilen van helse monsters ... Relax, it’s just entertainment.

17 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentários


bottom of page